Column: centraliseren vs. zelfvoorziening..?

Rivusol is leverancier van het meest duurzame alternatief op het gebied van warmwatervoorziening. We zien in duurzaamheid niet enkel een commerciële kans, maar zijn ook overtuigd dat we met z’n allen dienen te werken aan een toekomst waarin we minder afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. Nieuwsberichten over initiatieven waarin duurzaamheid als argument wordt genoemd kunnen altijd op onze aandacht rekenen, maar we blijven natuurlijk kritisch. Want is onze overheid wel gebaat bij ’n bevolking die volledig zelfvoorzienend is in haar energievoorziening, of houden ze de levering en het netwerk liever in eigen beheer? Want zo kunnen zij de prijs van energie blijven controleren en als inkomstenbron gebruiken in hun begrotingsplannen. Met de huidige kabinetscrisis een interessant punt, want zeker in vergelijking met de ons omringende landen worden duurzame alternatieven nog altijd erg weinig gestimuleerd.

In deze nieuwsbrief een reactie op het plan van Gasunie om het surplus aan door windturbines opgewekte elektriciteit om te zetten in waterstofgas (een overigens behoorlijk inefficiënte methode), dat dan kan worden vermengd met aardgas in het bestaande aardgasnetwerk. Gezien de betrokkenheid van Greenpeace Energy wel degelijk een stap in de juiste milieu-ontlastende richting, maar zit er ook een minder positieve kant aan..?

Energiedistributie als melkkoe

In een tijd waarin veel klimatologen, futurologen en zelfs economen adviseren om meer ‘lokaal’ te gaan produceren lijkt dit vooral een manier van het gevestigde systeem om z’n dominante positie in de toekomst vast te blijven houden. Door de bevolking afhankelijk te houden van de levering van gas door de overheid (Gasunie is 100% eigendom van de Nederlandse Staat) blijft de overheid dus in staat om de prijs voor energie te controleren. Een fijne melkkoe, zeker in deze tijd van onzekere overheidsfinanciën. Maar is dat wel voordelig voor een bevolking die steeds harder roept om zelfvoorzienend en onafhankelijk te zijn? Zou het weinig stimulerende overheidsbeleid inzake duurzame alternatieven, zoals je eigen windmolentje in de tuin of een zonneboiler op je dak, deels hierdoor worden bepaald? Dat de overheid z’n eigen belang boven dat van de bevolking plaatst, en daardoor vooral geïnteresseerd is in de stimulering van ontwikkelingen die hun eigen netwerk verstevigen, ook richting de toekomst?

Andere belangen

Aan de andere kant heeft de overheid natuurlijk de plicht om de bevolking zekerheid te bieden op ’t gebied van energievoorzieningen. Een goed gefinancierde infrastructuur van gas, water en elektriciteit zorgt voor een gevoel van veiligheid, waar zowel bedrijven als particulieren wel bij varen. Dat de overheid hun belang in Gasunie en de belangen van andere grote spelers in de markt wil waarborgen lijkt dan ook een logische onderbouwing voor het stimuleren van dit soort ontwikkelingen.

Mogelijke tussenweg

Maar het blijft een nogal grijs gebied, want gaat de overheid niet te ver in haar streven om continuïteit in de levering van o.a. gas te waarborgen?  Dient de Nederlandse overheid duurzame alternatieven niet veel meer te stimuleren, vergelijkbaar met de situatie in ons omringende landen als België en Duitsland..? En is er naast een centrale opslag en verspreiding van energie niet ook een tussenweg mogelijk, waarin lokale initiatieven worden gestimuleerd vanuit de overheid (denk aan een zelfvoorzienende energiecentrale in jouw buurt of wijk), maar waar het toezicht wél centraal geregeld wordt, om zo voldoende zekerheid te bieden?

Interessante vragen die in onze ogen in de aankomende verkiezingscampagnes een prominente rol mogen spelen. Want komt de Duitse economie nu niet voor een deel sterker uit de crisis dan de Nederlandse, omdat de Duitse overheid jaren geleden al door had dat investeren in duurzame alternatieven op de lange termijn ook voor extra werkgelegenheid zou zorgen? Opmerkelijk is dat Gasunie met de uitvoering van het hierboven genoemde plan start in Duitsland…